Om te trouwen moeten de
aanstaande echtgenoten ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand
en in het bijzijn van de getuigen, een verklaring afleggen. Die verklaring
houdt in dat ze elkaar aannemen tot echtgenoot en dat zij alle plichten zullen
vervullen die door de wet aan de huwelijkse staat worden verbonden.

Op deze vraag die door de
ambtenaar wordt gesteld, zullen de aanstaande echtgenoten het ‘ja-woord’ moeten
geven. Door die verklaring wordt het huwelijk gesloten. Blijft die verklaring uit,
dan komt het huwelijk niet tot stand.

Uit de jurisprudentie
blijkt dat een verklaring ook kan bestaan uit iets anders dan daadwerkelijk het
ja-woord. Een teken, een gebaar of een andere beweging waaruit duidelijk blijkt
dat een bevestigend antwoord is bedoeld, is ook voldoende.

Na het ‘ja-woord’ wordt
een akte opgemaakt, die door beide partijen wordt getekend. Veelal zullen
mensen denken dat die akte de officiële bekrachtiging van het huwelijk is. Dat
is echter niet zo. Als een van de partijen, of beide, weigert de akte te
ondertekenen en de akte dus niet tekent, dan heeft dat helemaal geen
gevolgen voor de geldigheid van het huwelijk. Het huwelijk is geldig en komt
tot stand door het geven van het ja-woord.

Door: Marcia Geerts